Kolejnym stopniem jogowym jest wycofanie zmysłów. Przeciętny człowiek działa, żyje głównie zmysłami, One determinują nasze położenie, miejsce na świcie czy nawet w społeczeństwie. O powodzeniu nie decyduje wiedza czy praca umysłowa ale np. posiadanie. ( relacja ja - przedmiot, ja - osoba). Brak umysłowej dyscypliny może spowodować, niekontrolowany flow myśli, które będą samoistnie bez naszej ingerencji interpretować bodźcie. Czasami fajnie jest popłynąć w domysłach, a czasami prowadzić to może do choroby.
Oczywiście Nasz zachodni sposób interpretacji i oceny wszystkiego doprowadził do przekonania, że wycofanie zmysłów i skierowanie uwagi na sobie prowadzi do skrajnego egoizmu, i odcięcia się od relacji z innymi ludźmi. Serio?! Dlaczego poznawanie siebie, siedzenie w ciszy, bezruchu czy nawet nudzie miałoby być "złe". W jaki inny sposób mam poznać siebie jeśli nie spędzając czas TYLKO ze sobą? Czy oddzielenie moich myśli od doznań płynących z ciała (ból. smutek, radość) nie pozwoli mi lepiej czuć się ze sobą i zrozumieć dlaczego czuję tak a nie inaczej?
Praktyka Pratyahara polega na czymś odwrotnym.
Po prostu przestań skupiać się na otaczających Ciebie pierdołach, banałach w czasie swojej praktyki, medytacji.
Nie tylko tych namacalnych jak kolor ścian, miękkość.wygoda poduchy do medytacji, zapachy, dźwięki, muzyka ale i te nienamacalne - swoje urojenia.
Posadź się, zaobserwuj swój schemat działania, schemat powstawania swoich interpretacji, intencji.
co Ci to da? Wypadniesz ze spinu, zastanowisz się czy taki sposób bycia w nim Ci odpowiada, być może coś zmienisz w swoim postępowaniu, być może będziesz bardziej otwarty na to co Ciebie doświadcza ale i będziesz bardziej spostrzegawczy, szybciej będziesz reagował na siebie czy innych ludzi. Zaczniesz robić porządek w swojej głowie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz